Gorredijk

Wijnstra, Douwe

Douwe Wijnstra haalt alles uit zijn orgel: „Van explosies tot pastorale muziek"

„Er zit een bestseller in. Hij kan wel eens goed worden verkocht." Douwe Wijnstra (30) uit Gorredijk vindt dat het wat eigenwijs'klinkt, maar toch is hij van oordeel dat zijn net opgenomen plaatje van het muzikale hoofdthema van Jef van der Heijdens film „Ongewijde Aarde" een kans maakt in de grillige wereld van het hitwezen. Het is, een bruisend stuk orgelmuziek, dat hij ons voorspeelt op zijn Wurlitzer electronisch concertorgel van tienduizend gulden, dat in de achterkamer van het pand Molenwal 17 staat opgesteld. „Ongewijde Aarde" is door een Belgische' platenmaatschappij opgenomen en de Gorredijkster musicus vertelt meteen dat er waarschijnlijk ook een optreden voor de Belgische tv voor hem aan vast zit.

Gorredijkster maakte drie gramofoonplaten

Het is net de enige plaat die van Douwe Wijnstra is gemaakt. De Haarlemse maatschappij „Phonofix" heeft dezer dagen een serie walsen en een aantal kerstliederen van de organist in de groef vastgelegd. De opnamen werden bij hem aan huis gemaakt en de resultaten ervan zullen over niet al te lange tijd op de markt worden gebracht. Het opnemen ging niet al te gemakkelijk; soms werd het verstoord door verkeersgeluiden, een andere keer door een kuchje van de op het ogenblik door verkoudheid geplaagde musicus. „Vn Stille Nacht bin ik hingjen bleaun," vertelt hij, „doe hawwe wy dat hiele stik meiiens mar sjïtte litten, hwant it is al sa faek spile."

Het electronisch concertorgel, virtuoos bespeeld door Douwe Wijnstra, is het meest uitgebreide van geheel Noord-Nederland. Castagnetten, drums en klokkenspel kunnen door het instrument worden geïmiteerd. Een Spaanse pasadoble? Jazz i la Jimmy Smith? Gedragen kerkmuziek? Wijnstra speelt het. „Van explosies tot pastorale muziek," zegt hij.

Explosies gebruikt* hij bij de muziek voor een documentaire film van Jef van her Heijden en Pier Tania over de Wavin Plasticbuizenfabriek. „Als het plaste afbreekt krijg je dit," vertelt Douwe Wijnstra en laat een „explosie" horen. Jef van der Heijden heeft hem als vaste man aangetrokken voor de filmmuziek, toen hij zijn filmstudio in Gorredijk had. De muziek bij „Ongewijde Aarde" wordt echter nog niet door Wijnstra gespeeld; op de plaat is dus niet de originele filmmuziek te horen. Filmmuziek maken vindt hij prachtig werk: „Het is fijn om zelf baas te zijn, om je eigen ideeën te kunnen uitwerken, hoewel het soms een zenuwentoestand is."

Vanaf zijn elfde jaar volgde Douwe Wijnstra pianolessen. Die wierpen zulke goede resultaten af, dat hij na zijn ulo-periode naai het conservatorium in Groningen ging, dat hij zes jaar geleden afliep. Daarna speelde hij veel als pianist in bars en restaurants. „Meestal in deftige clubs, samen met een drummer," aldus de musicus, „we speelden daar vaak half-klassieke muziek en stukken van Bach op de manier van Swingle Singers." Toen kwam de aanbieding van Jef van der Heijden.

Een speciale hobby van Douwe Wijnstra is de geluidstechniek. Wie het huis aan de Molenwal binnentreedt, ziet de gang vol staan met voor- en hoofdversterkers, luidsprekerkasten. aggregaten en stroomstabilatoren. In de beide huiskamers staan enkele televisietoestellen op elkaar, evenals een paar radio's. Microfoons, 250 watt versterkers en professionele bandrecorders staan her en der verspreid. Boven de schuifdeuren hangt een FM-antenne. De techniek wordt verluchtigd met bustes van Bach, Chopin en Beethoven. „Het hok staat vol met apparatuur en boven heb ik ook nog heel wat. Het is voor de verhuur." Douwe Wijnstra levert de installaties voor geluidswagens en bij grote feesten. „In Jubbega heb ik de hele Expansie-tentoonstelling verzorgd," zegt hij. In de toekomst wil hij zelf platen op gaan nemen.

Maar de muziek, en speciaal de orgelmuziek, blijft zijn grote passie. Hoewel het huis vrij staat, hebben de buren nog wel last van het oefenen, zo vertelt hij. „Als ik hier met een drummer repeteer, dan gaan twee huizen verder de planken van de vloer," zegt hij. Kwade buren hebben uit wraak laatst kopspijkertjes voor zijn autobanden gestrooid, vermoedt de organist. „Zet het maar niet in de krant," zegt hij. De grieven van zijn buurlieden kan Douwe Wijnstra wel inkomen. „Laatst wilde Pier Tania met alle geweld om kwart voor twaalf in de nacht het orgel nog oven horen. Wat moet je dan? Ik kan me best voorstellen dat ze zoiets niet aardig vinden."

LC 1967